Budowa kościoła

 Budowa i rozbudowa kościoła w Ciechocinku



Kościół w Ciechocinku wybudowano w latach 1873 – 1884 jako kościół filialny parafii w Raciążku według projektu Edwarda Cichockiego z Warszawy. Kościół wybudowano z cegły, w modnym wówczas stylu neogotyckim. We wnętrzu wykorzystano wchodzące dopiero w użycie żeliwo, które posłużyło do konstrukcji filarów, ambony i chóru muzycznego. Ołtarz główny i dwa ołtarze boczne wykonano z białego marmuru kararyjskiego. W ołtarzu umieszczono obraz Przemienienia Pańskiego, a na zasuwie – Świętych Apostołów Piotra i Pawła. W ołtarzu północnym stanęła figura św. Antoniego, a w południowym – Matki Boskiej Łaskawej. W wieżach kościoła umieszczono dwa duże dzwony, a same wieże pokryto blachą miedzianą. Dach świątyni przełożono łupkiem. Wnętrze pokryła wielobarwna polichromia. Złocenia wykonał Czesław Czarnecki.

Benedykcji ukończonej świątyni dokonał ks. prałat Franciszek Stopierzyński w dniu 13 sierpnia 1884 r., a uroczystej konsekracji dopiero 15 października 1904 r. dokonał biskup włocławski, Stanisław Zdzitowiecki.

Kościół w Ciechocinku dopiero ok. 1905 r. zyskał pełen wystrój architektoniczny W latach 1903-1905 założono witraże wykonane w Zakładzie św. Łukasza w Warszawie. Nabożeństwa uświetniały dźwięki muzyki płynące z 12-głosowych organów wykonane w pracowni braci Blombergów.

W czasie II wojny światowej kościół w Ciechocinku był dostępny jedynie dla katolików niemieckich.

Po okresie okupacji hitlerowskiej starano się o przywrócenie świątyni jej dawnego blasku. W 1949 r. firma “Biernacki” z Krakowa dokonała remontu organów. W 1954 r. założono w kościele centralne ogrzewanie, wymieniono skruszałe cegły i dachówki. W prawej wieży kościoła zawieszono dwa małe dzwony, przeniesione ze Słońska. Zaistniała również potrzeba wykonania we wnętrzu bardziej efektownej polichromii. Autorami projektów i wykonawcami fresków zostali wybrani plastycy Józef i Łucja Oźminowie z Warszawy. Wraz z wykonaniem fresków przeprowadzono w kościele prace remontowe: odnowienie instalacji elektrycznej, ustawienie ołtarza dla celebransa zwróconego twarzą w stronę wiernych, wprowadzenie sediliów z ławą dla celebransa i asysty, Celem usprawnienia komunikacji w kościele w 1982 r. wykuto drzwi od strony północnej i południowej.

Wzrost liczby mieszkańców Ciechocinka i coraz większy napływ kuracjuszy spowodowały konieczność rozbudowy kościoła w celu powiększenia jego powierzchni użytkowej. Projekt rozbudowy przygotował prof. dr inż. arch. Jan Tejchman z Torunia. Prace trwały w latach 1984-1989. Łączna powierzchnia dobudowanego prezbiterium i transeptów wyniosła 704 m2 i miała pomieścić ok. 2000 osób. W podziemiu powstało 5 pomieszczeń o powierzchni 394 m2. (kaplica przeznaczona została dla 200 osób). Prace budowlane podzielono na dwa etapy.



Po zakończeniu tych prac i udostępnieniu wiernym kaplicy w tzw. kościele dolnym, rozebrano stare prezbiterium i zakrystie. Pierwszy etap rozbudowy w stanie surowym z więźbą i dachem zakończono 22 XI 1986 r. W lipcu 1987 r. ukończono prace budowlane w dolnej części kościoła. Odtąd msze św. odprawiano w kościele dolnym, a górna część świątyni została wyłączona.

15 października 1989 r. nastąpiło poświęcenie rozbudowanego kościoła przez biskupa włocławskiego Henryka Muszyńskiego. Za projekt i realizację rozbudowy neogotyckiego kościoła parafialnego 'w Ciechocinku Stowarzyszenie Architektów Polskich przyznało Janowi Tajchmanowi nagrodę roku 1989. Jednocześnie Ministerstwo Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa przyznało prof. Tajchmanowi nagrodę za wybitne osiągnięcia twórcze.

Kolejne prace remontowe przeprowadzono w latach 90-tych. W kwietniu 1993 r. zamontowano dwa nowe witraże i dokonano renowacji części starych. W 1994 r. przeniesiono ambonę na pierwszy filar na prawo od strony prezbiterium. W 1995 r. zainstalowano nowe nagłośnienie. W 1997 r. założono nowoczesne promiennikowe ogrzewanie kościoła. Rok później wykonano iluminację na zewnątrz świątyni. W 1999 r. dostosowano główne wejście do kościoła dla potrzeb osób niepełnosprawnych.

W miesiącu lutym 2000 r. odrestaurowano 3 dzwony kościelne, które otrzymały napęd elektryczny i zainstalowano nowe nagłośnienie, uwzględniające potrzeby ludzi niedosłyszących, a także w kwietniu ukończono malowanie wnętrza kościoła. Latem 2002 roku zostały uzupełnione ubytki cegieł oraz naprawione i uzupełnione obróbki blacharskie z blachy miedzianej, a wokół kościoła ułożono nawierzchnię z kostki polbrukowej.

W latach 2003 – 2004 kościół został wyposażony w nowe ławki i konfesjonały, a w roku 2005 zostały wyremontowane organy oraz dokonano konserwacji kilku zabytkowych obrazów.



Opracowano na podstawie książki: Katarzyna Hewner „Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Ciechocinku” Ciechocinek 2002)